دوشیزه ترین نگاه

روزی که خدا خاک مرا گل می کرد

پا تا سر قامت مرا دل می کرد

آنگاه که می سرشت از اشک تو را

چشمان مرا چه نرم محمل می کرد!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

آویخته خون خلقی از گردنشان

کوشیده جهانی به درآوردنشان

بسیار برای چشم هایت مردند

من آمده ام به زندگی کردنشان!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

چشمان تو را ترانه ای زیبا خواند

با لحن خوشی خلاصه دنیا خواند

در صبح ازل خواست بگوید آهو

یک لحظه درنگ کرد و چشمت را خواند!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

یک نغمه ی سرخ در بدن دارم و بس

یک لاله برای سوختن دارم و بس

چشمان دریچه را فرو پوش و بیا

این شعر لطیف را به تن دارم و بس!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

در صبح ازل نرم تراشید تو را

از یک نفس گرم تراشید تو را

چون عطر که پنهان شده در آن همه رنگ

در پرده ای از شرم تراشید تو را!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه